Zapoznanie z Bastylią

Karuchna

Pogoda nie wyglądała zbyt zachęcająco gdy raźnym krokiem szłam do stajni by zobaczyć jak się mają konie po nocy. Powitało mnie ciche rżenie Delty i Miłka oraz zaciekawione spojrzenia pozostałych lokatorów stajni. Weszłam do boksu miłka i przywitałam się z wałchem gładząc go po nosie. Przyjrzałam mu się uważnie – wyglądał na zadowolonego, w grzywie i ogonie miał pełno słomy. Sprawdziłam jego nogi – żadnych obrzęków ani bolesności. Skontrolowałam żłób i poidło – czyste, cała pasza wyjedzona. Ten sam rytułał powtórzyłam z pozostałymi końmi po czym udałam się do paszarni. Przyszykowałam końskie śniadanie po czym wróciłam do stajni. Giant Recital i Delta energicznie domagali się paszy, Miłek, Sypia i Bastylia zachowywali się nieco spokojniej. Denwer usiłował sprytem zapewnić sobie większą porcję, ale skutecznie mu w tym przeszkodziłam. Dałam koniom paszę zaczynając od GR i Denwera, a kończąc na Bastylii. Jedynym dźwiękiem w stajni był teraz odgłos przeżuwania. Wyszłam by konie mogły w spokoju zjeść i udałam się by nakarmić również Aris. Sunia przywitała mnie radośnie, gdy się posiliła zabrałam ją ze sobą do siodlarni, gdzie musiałam ułożyć nowiutki sprzęt Sypii. Gdy skończyłam miałyśmy jeszcze pół godziny do czyszczenia koni, więc zrobiłam jej mały trening. Później zostawiłam ją w jej kojcu i ponownie udałam się do koni, które już dawno uporały się z paszą. Wyczyściłam je po kolei i wypuściłam na pastwisko Miłka i Giant Recitala (razem). Denwer miał pojechać za godzinę do WSR Maltanka, a Sypię zaprowadziłam na „jego” padok. W stajni zostały się Delta II i Bastylia, nieco zdziwione takim stanem rzeczy. Pobiegłam do siodlarni po bat do lonżowania (na wszelki wypadek) po czym wypuściłam Dunię na pastwisko. Po chwili nadeszłam ponownie prowadząc Bastylię. Odsunęłam się trochę i uważnie obserwowałam rozwój wypadków. Dziuńka zbliżyła się powoli do swojej nowej koleżanki po czym zaczęła delikatnie ją obwąchiwać. Bastylia odwzajemniła to zainteresowanie, lecz w pewnym momencie w jakiś sposób zirytowało to Deltę, która położyła po sobie uszy i kłapnęła ostrzegawczo zębami. Na szczęście do większych spięć nie doszło, Bastylia odsunęła się trochę i wygląda na to, że uznała Duńkę za osobnika wyższego w hierarchii. Po godzinie mogłam zostawić klacze same. Mam nadzieję, że będzie im się dobrze wspólnie żyło.