Przyjazd

Karuchna

Jak zwykle wieczorem wpadłam do Centrum Rysuala by zobaczyć co słychać i poszukać ciekawych ogłoszeń. Po przejrzeniu „Ofert pracy”, gdzie zgłosiłam się na jednorazowy trening ze wspaniałym ogierem małopolskim Al Merino byłam w bardzo dobrym humorze. Po chwili doszłam do Tablicy Ogłoszeń i zaczęłam przeglądać temat o odnowieniu hodowli koni wielkopolskich w WSR Venezia. Gdy doczytałam do końca oniemiałam ze zdziwienia – Miranda sprzedawała konie! Co prawda wspominała mi wcześniej, że prawdopodobnie coś takiego zrobi, ale i tak byłam w lekkim szoku. Pod zmienionym imieniem Sypia rozpoznałam cudowną Stengę, klacz co do której od pewnego czasu miałam pewne nadzieje. Bez wahania zgosiłam się jako chętna do jej kupna i już po chwili ustalałam z Mirandą cenę – 3 000 h.

Postanowiłam odebrać klacz jeszcze tego samego dnia (Mirandzie też było to na rękę), więc pożyczyłam od znajomych przyczepę i wyruszyłam do Venezii, zabierając ze sobą uwiąz i kantar Delty. Wręczyłam Mirandzie pieniądze i bez problemów zapakowałam klacz do przyczepy. Od razu wyruszyłam w drogę powrotą, ale i tak do Iryska dotarłam późnym wieczorem. Wyładowałam klacz i sprawdziłam jak zniosła podróż. Wszystko było OK. więc zaprowadziłam ją do jej nowego boksu. Sypka stoi teraz obok Delty, naprzeciwko Bastylii. Duńka zaczęła obwąchiwać przybyszkę, która odwzajemniła jej zainteresowanie. Inne konie również były bardzo ożywione, Denwer i Giant Recital rżeli głośno, a Batalia usiłowała dosięgnąć Sypii przez korytarz. Obserwowałam konie przez następne pół godziny, ale nie wykazywały oznak agresji. Sprawdziłam czy wszystkie boksy są dobrze zamknięte po czym udałam się do siebie na górę, zmęczona ale szczęśliwa.